We zijn uit Tenerife vertrokken, op weg naar Senegal, waar we na drie en een halve dag varen hopen aan te komen.
Het belooft een rustige vaart te worden. De zee is redelijk kalm en het schip deint op de golven heen en weer. Mooie zonsopkomst. Mooie zonsondergang.
De tijd in Tenerife was voor mij heel afwisselend. Vlak nadat we aankwamen, ben ik eerst een week op vakantie naar Benidorm geweest. Meteen daarna begon een periode van vier weken training. Dat was online, met zes mensen van ons schip en een groep van het hoofdkantoor van Mercy Ships in Texas.
Een van de onderwerpen was: “hoe om te gaan met mensen van andere culturen”.
Door de gesprekken die we met elkaar hadden, merkte ik dat er niet alleen een verschil zit in bijvoorbeeld de Afrikaanse of Aziatische culturen, maar ook tussen de verschillende Europese en vooral de Amerikaanse cultuur.
Als slotopdracht moesten we een presentatie geven over iets wat je erg had aangesproken.
Vlak daarvoor was er een geweldig mooie zonsopkomst terwijl ik net buiten op het dek was.
Aan de hand van de foto’s die ik had gemaakt, heb ik verteld van mijn ervaring hoe het is, om met al die verschillende culturen samen te werken aan dit project van Mercy Ships, om dit ziekenhuis schip klaar te maken, om hulp te verlenen in Afrika. Het is niet altijd gemakkelijk, maar met elkaar, houden we dat doel voor ogen.
De training was een verrijkende ervaring.
Momenteel zijn we met bemanningsleden uit ongeveer 30 verschillende landen.
Een kleurrijk geheel, waar aan boord ook aandacht wordt besteed. Zo wordt er soms door de mensen uit bijvoorbeeld Nepal een maaltijd voor de hele bemanning gemaakt. Of hebben we een Mexicaanse maaltijd met taco’s en tortilla’s. 25 april was het ‘Anzac-day’ een dag dat de oorlogsslachtoffers van Australië en Nieuw Zeeland herdacht worden, op 17 mei werd de Noorse nationale feestdag gevierd, en op 27 april onze Koningsdag.
Er zijn veel Nederlanders (en gezinnen) aan boord. Samen hebben we de eetzaal en het café versierd en verschillende Nederlandse spelen georganiseerd, waarvoor iedereen was uitgenodigd.
Bij de spelen, ezeltje prik, blik gooien, eierdoppen, spijkerbroek hangen, was vooral ‘spijkerpoepen’ erg hilarisch en in trek. Het was een heel geslaagde Koningsdag viering
Begin mei heb ik 10 dagen vakantie gehad met een vriendin uit Nederland die naar Tenerife kwam. We hadden een auto en appartementje gehuurd. Heerlijk relaxed en mooie dingen gezien: de hoogste berg van Spanje, de Teide; opnieuw naar Masca geweest; een boottochtje om dolfijnen en potvissen te spotten. De natuur op Tenerife is erg mooi.
Toen ik na de training en vakantie weer begon op de receptie, had ik het idee dat ik weer veel moest leren.
Voordat we vertrokken naar Senegal, kwam de immigratie dienst aan boord om alle paspoorten te controleren en moesten alle bemanningsleden de ‘Articles’ ondertekenen, waarmee iedereen nu onder de verantwoording van de kapitein valt. Ook was er een brandoefening, waarbij we ons moesten melden op de verschillende verzamelplaatsen op het schip, geteld werden en een zwemvest aan moesten doen.
Verder is het schip aan de buitenkant nog helemaal gepoetst, zo ook mijn raam. Fijn, ik kan nu weer naar buiten kijken.
In de apotheek doe ik nog regelmatig klusjes. Vaak heb ik dan bestellingen uitgepakt van medicijnen die binnen kwamen, via een apotheek in Nederland. Ook heb ik de anti-malaria tabletten en de tabletten tegen reisziekte verpakt. Ik hoop dat als we in Senegal zijn, ik de apotheek op het andere schip, de African Mercy, kan bezoeken, om te zien hoe het er daar aan toe gaat.
En ja, dan zijn we nu onderweg naar Senegal. Het belooft een bijzondere tijd worden.
De eerste week zijn er allerlei festiviteiten. Verschillende Afrikaanse staatshoofden en ministers van Volksgezondheid komen aan boord voor de ondertekening van een 10-jaren plan voor de versterking van de chirurgische zorg in Afrika.
En tijdens deze vieringen zal ons nieuwe schip de Global Mercy in Dakar gedoopt worden. Daarna wordt het schip de maand juni ingezet voor opleiding en training.
Spannende en opwindende tijden. Zo vaak denk ik, wat is het toch wonderlijk hoe het leven kan lopen. Zeker niet altijd makkelijk, maar dat ik nu hier, in dit werk en bij deze ‘missie’ terecht gekomen ben, is wel bijzonder.
En zo zijn er steeds weer redenen tot dankbaarheid.
