Het is alweer maart, wat is er veel gebeurd de afgelopen maand.
De bouwfase van de Global Mercy in Antwerpen is inmiddels afgerond.
Als dank voor de sponsoring, zijn er in de laatste periode in Antwerpen erg veel rondleidingen op het schip geweest voor de medewerkers van de vele bedrijven die Mercy Ships ondersteunen.
Vaak liepen ze door de receptie en bleven daar staan praten waardoor we moeilijk het brand paneel in de gaten konden houden. Iets wat op de receptie onze eerste en belangrijkste taak is.
Het was een drukke maar ook mooie tijd.
Een van de hoogtepunten was het bezoek van koningin Mathilde van België. Zij kwam op het schip via de receptie, bezocht het ziekenhuis en sprak met de kapitein en verschillende kinderen in de school.
Voordat we uit Antwerpen vertrokken werden alle bemanningsleden bij de immigratiedienst uitgeschreven uit Belgie en ingeschreven op het schip. Meriam, een van de andere receptionistes en ik gingen elke keer met een groep naar het douanekantoor totdat uiteindelijk alle 218 mensen (van 31 verschillende nationaliteiten) die momenteel aan boord zijn uit- en weer ingeschreven waren.
Het was leuk om te doen, vooral omdat ik merkte dat ik inmiddels de meeste mensen ken en aan boord heb zien komen.
En toen was het vertrek uit de haven van Antwerpen daar.
Eerst was er nog de ‘epauletten-ceremonie’. We kregen onze epauletten, omdat we de trainingen met goed gevolg hadden doorlopen, ons zeeman boekje kregen en zo gerechtigd waren onze epauletten met korenaar te dragen.
Vorige week vrijdag 25 februari om 17.00 voeren we de haven uit. Uitgezwaaid door de vele Belgische vrijwilligers, die regelmatig aan boord kwamen om met allerlei projecten te helpen.
Prachtig was het. Dit grote schip, zo stabiel dat je haast niet voelde dat je op het water voer.
Ik moest werken en mocht, in plaats van op de receptie, boven op de brug, vooral het brandpaneel in de gaten houden.
Wat een uitzicht daarboven op dek 10. En zo voeren we via de Maas Rotterdam binnen, waar bij de Erasmusbrug veel mensen stonden te wachten, om het schip te zien.
We blijven ruim twee weken in Rotterdam. In deze tijd is er gelegenheid het schip te bekijken. De tours waren binnen de kortste tijd al volgeboekt. Er worden in totaal 12.000 mensen verwacht.
De rondleiding gaat via het ziekenhuis, met allerlei presentaties en ook via mijn hut. Ik heb nu tijdelijk een andere, luxe 2-persoonshut gekregen. Met de eerste dagen uitzicht op de Erasmusbrug, later is het schip van de Cruisekade naar de Parkkade verplaatst, maar nog steeds heb ik een prachtig uitzicht op de Maas.
Inmiddels doe ik ook wat klusjes in de apotheek. De apotheek is nog niet in bedrijf maar af en toe komen er bestellingen binnen en omdat er nog geen apotheker aan boord is en ik had aangegeven apothekersassistente te zijn ben ik gevraagd te helpen. Leuk.
Voor de komende vaarperiode maak ik ook de zakjes met tabletten voor zeeziekte klaar, zo dat nodig zou zijn.
Vrijdag 5 maart weer koninklijk bezoek, deze keer van de Britse prinses Anne. Zij is beschermvrouwe van Mercy Ships. De prinses had aangegeven naast een bezoek aan het ziekenhuis, de brug en de school, ook met bemanningsleden te willen spreken. Ik mocht deel uitmaken van een van de groepjes. Het was ook weer een mooie en speciale ervaring.
De dag eindigde met een speciaal prive optreden, voor donateurs en bemanningsleden, van Andrea Bocelli.
Don en Deyon Stephens, de oprichters van Mercy Ships, zijn deze tijd ook op het schip, in al zijn gesprekken en toespraken verteld Don steeds dat het draait om alle vrijwilligers die zich voor het werk inzetten. “Mercy Ships brengt hoop en genezing aan mensen in ontwikkelingslanden. Dat wordt gedaan vanuit een duidelijke missie: in navolging van Jezus hoop geven en genezing brengen aan mensen in armoede”.
Soms lijkt het onwerkelijk wat er allemaal gebeurt. Het is bijzonder hoe dit alles op mijn pad is gekomen en ik deze weg loop. Na Rotterdam gaan we tot half mei naar Tenerife waar er verder wordt gewerkt aan het inrichten van het ziekenhuis. En daarna is het plan om naar Senegal te varen. Dit zijn weer nieuwe uitdagingen. En weer zeg ik: stap voor stap. En kijk ik hoe de weg loopt.